Hummus hummus hummus

Brzmi dziwnie. - przejdź od razu do przepisu na hummus.

Jakby ktoś chciał coś powiedzieć, a w ostatniej chwili się powstrzymał i wyszedł mu bełkot.
Pierwszy raz hummus jadłam całkiem niedawno, ale zrobił na mnie i na moich kubkach smakowych, takie wrażenie, że w te pędy poleciałam do zieleniaka zaopatrzyć się w cieciorkę.

A czymże jest hummus?

Hummus to pasta wykonywana ze zmielonych ziaren sezamu (pasty tahini) i ciecierzycy (zwanej także cieciorką). Pochodzi gdzieś ze wschodu, i poza tym, że śmierdzi czosnkiem, jest pyszna. :)

Sama ciecierzyca jest rośliną strączkową zwaną również grochem włoskim. Popularna szczególnie wśród wege-ludków, ponieważ ze względu na to, że dzięki bogatemu składowi aminokwasowym, cieciorka jest świetnym zamiennikiem mięsa. Oprócz tego, jest sycąca, zwiera duże większość witamin z grupy B, żelazo, potas, fosfor, błonnik i tak dalej.

Przygotowanie hummusu

Od razu zaznaczę (bo wszędzie, gdzie poszukiwałam przepisu na hummus idealny, okazywało się że początek nie jest taki hop-siup), że przygotowywanie hummusu należy zacząć dzień wcześniej. Ale o tym dalej.

Zaopatrz się w:

- pastę tahini* (sezam ok. 5 łyżek)

- cieciorkę (szklanka)

- 3-4 ząbki czosnku (zależy, czy komuś przeszkadza czosnkowy oddech)

- olej sezamowy (ok. 3 łyżek)

- sok z cząstki cytryny

- sól

- blender - bez niego, ani rusz!

Pasta tahini

To drobno zmielone ziarna sezamu z dodatkiem oleju sezamowego (lub innego roślinnego).

Aby ją przygotować, wystarczy: 

1. na patelni zarumienić sezam, uważając coby się nie zjarał, bo będzie niejadalny.
2. przesypać sezam do wysokiego naczynia
3. zblendować na gładką masę, dodając po trochu oleju. Gdy masa jest za sucha, należy dolać olej lub odrobinę wody.
4. i voila.

Pastę sezamową można bez problemu kupić w sklepie, a z tego co mi wiadomo - tą domową przez stosunkowo długi czas - trzymać w lodówce.

niezbyt dokładnie zmielona tahini

Lecimy dalej:

Szklankę ciecierzycy należy uprzednio namoczyć (najlepiej dzień wcześniej), aby ziarna mocno napęczniały. Następnego dnia, te same ziarna należy obgotować (ja to robię z odrobiną soli), do momentu, aż cieciorka będzie na tyle miękka, że da się bez problemu rozgniatać. W ręku i zębach. Odsączyć cieciorkę. Nie wylewać wody z gotowania, tylko odstawić.

I prawie na koniec, już bez zbędnych ceregieli, tahini, ugotowaną ciecierzycę, czosnek i sok z cytryny - blendujemy na jednolitą masę. Jeśli jest oporna - dolewamy trochę wody z gotowania ciecierzycy.

Potem już tylko na chleb - najlepiej ten domowy.

I koniec.

Ruda Wredna